„ფოლიანტები რუსეთის მიერ ოკუპირებულ მამულებზე"

100 წლის წინ, დიახ ერთი საუკუნის წინ, რუსული ოკუპაციის წინააღმდეგ აჯანყდა ქართველი ერი... ცოტა პირობითია ბუნებრივია და მთელი ერი არ აჯანყებულა სამწუხაროდ,- ან ვერ მოასწრო,- აჯანყდა ერის საუკეთესო, ყველაზე უტეხი ნაწილი, ქაქუცა ჩოლოყაშვილის, საქართველოს ეროვნული გმირის, მეთაურობით.

ცხადია, ვერც ჩვენი რეგიონი, აჭარა, გამორჩებოდა თავისუფლებისათვის ბრძოლას და აჯანყების სისხლში ჩახშობის შემდეგ აჭარაშიც დააკავეს მამულიშვილები: 1924 წლის 30 აგვისტოს, რუსეთის მიერ დასმულმა ხელისუფლებამ, მისმა აჭარის განყოფილებამ, საგანგებო კოლეგიის სხდომა გამართა და შეიარაღებულ აჯანყებაში მონაწილეობის ბრალდებით 23 პიროვნებას დახვრეტა მიუსაჯა.

განაჩენი მეორე დღესვე 1 სექტემბერს, ღამის სამ საათზე აღასრულეს; 23 გმირს შორის იყო ქალი- აღათი გორდელაძეც.

ამჯერად ჩვენ გთავაზობთ იმ მწირ ინფორმაციას რომელიც ერთ-ერთ დახვრეტილზე- 33 წლის ვლადიმერ ივანეს ძე ახვლედიანზე მოვიკვლიეთ ჩვენს არქივში:

ვლადიმერ ივანეს ძე ახვლედიანი გახლდათ სოციალ-ფედერალისტური პარტიის წევრი 1912 წლიდან, აქტიურ მონაწილეობას იღებდა 1924 წლის აჯანყებაში (იხ: „არქივის კვალდაკვალ-ბათუმი“ . სპეციალური საარქივო გადაცემა. 2017 წელი).

პირველი დოკუმენტი არის 1920 წლის ბათუმის ქართული გიმნაზიის ფონდიდან,

დოკუმენტში ნათქვამია რომ სკოლაში გაიხსნა ტანვარჯიშის საზოგადოება რომელსაც ხელმძღვანელობდა ვლადიმერ ივანეს ძე ახვლედიანი.

საინტერესოა, რომ ჯერაც 1920 წელს საქართველოს დამოუკიდებელი სახელმწიფო საკმაოდ უსწრებდა წინ გენდერული თანასწორობის თვალსაზრისით იმ დროის ბევრად განვითარებულ ქვეყნებს, და ამ საზოგადოებაში ( ახლებურად რომ ვთქვათ კლუბში, სექციაში...) ერთად იყვნენ ქალები და ვაჟები.

დოკუმენტებიდან ჩანს, რომ როგორც სამხედრო პირი, ახვლედიანი ვერ ასწრებს გაკვეთილების ჩატარებას და იქმნება გარკვეული სიძნელეები.

დოკუმენტებში ასევე ჩანს რომ ის იყო პედაგოგიური საბჭოს წევრი.

საბედნიეროდ გვაქვს ბიოგრაფიული მონაცემებიც: დაბადებულა ლეჩხუმის მაზრის სოფელ დღნორში (დღნორისი) . ბათუმში ცხოვრობდა შეპელევის 23 ნომერში (ვაჟა-ფშაველა).

1922 წელს ის გაათავისუფლეს მეთერთმეტე (ებრაელთა) საბჭოთა სკოლიდან.

საბჭოთა ოკუპაციის წლებში, 1923 წელს ის დაინიშნა მეთორმეტე შრომითი სკოლის ტანვარჯიშის მასწავლებლად.

მიუხედავად იმისა რომ ინფორმაცია საკმაოდ მწირია, ნათელია რომ აუცილებელია მას გაეცნოს ფართო საზოგადოება, ამ თავდადებულმა მამულიშვილმა საქართველოს თავისუფლებისათვის გაწირა თავი, მაშინაც, საუბედუროდ, ერის დიდი ნაწილი არ მონაწილეობდა ქვეყნის ბედის გადაწყვეტაში, ის და მისი თანამებრძოლები კი გამარჯვების იმედით, უკანმოუხედავად ებრძოდნენ თითქოსდა უძლეველ პირსისხლიან იმპერიას...

გვახსოვდეს საკუთარი წარსული რათა კარგად გავერკვეთ აწმყოსა და მომავლისათვის ბრძოლაში...

 

რუბრიკას უძღვებიან ფრიდონ ქარდავა, ნინო გოგიტიძე და მზია სურმანიძე